اقامتگاه زن شوهردار

یکی از مسائل مهمی که در رابطه با اشخاص حقیقی و اشخاص حقوقی مطرح می‌شود، اقامتگاه آنهاست.تعیین اقامتگاه دارای فواید متعددی است که در قوانین و مقررات مختلف به آن پرداخته شده است . به عنوان مثال یکی از قواعد مهم در آیین دادرسی مدنی آن است که مرجع صالح برای رسیدگی به دعوا، محل اقامت خوانده(کسی که از او شکایت شده) می‌باشد. حال سوال مهمی که مطرح می‌شود آن است که اقامتگاه زن شوهر دار کجاست ؟ قانون مدنی در این خصوص یک حکم کلی مقرر کرده است که البته در مواردی استثنائاتی هم دارد. به همین منظور در این مقاله ابتدا به بررسی اقامتگاه زن شوهردار پرداخته و در ادامه استثنائات اقامتگاه زن شوهردار را مطرح میکنیم.

اقامتگاه زن شوهردار
بر اساس ماده 1114 قانون مدنی اصولا زن باید در منزل شوهر ساکن باشد . همچنین بر اساس ماده 1105 قانون مدنی ریاست خانواده با شوهر است . به همین دلیل ، طبیعی است که اقامتگاه اجباری زن همان اقامتگاه شوهرش باشد . در ماده 1005 قانون مدنی نیز اقامتگاه زن شوهردار همان اقامتگاه شوهر او تعیین شده است . اما اقامتگاه شوهر در صورتی اقامتگاه اجباری زن محسوب می شود که زن در آنجا سکونت داشته باشد . در این صورت قانونگذار فرض می کند که محل سکونت زن مرکز مهم امور او است . اما با عنایت به قوانین و مقررات ، در مواردی اقامتگاه زن شوهردار دیگر اقامتگاه شوهر او نیست ؛ بلکه اقامتگاه خود اوست
استثنائات اقامتگاه زن شوهردار
در ادامه ماده 1005 قانون مدنی آمده است که : " زنی که شوهر او اقامتگاه معلومی ندارد و همچنین زنی که با رضایت شوهر خود و یا با اجازه دادگاه مسکن جداگانه ای اختیار کرده است ، می تواند اقامتگاه مستقلی نیز داشته باشد ". بنابراین ، استثنائات اقامتگاه زن شوهر دار را می توان شامل موارد زیر دانست:
1- در مواردی که شوهر اقامتگاه مشخص و معلومی ندارد ، در این صورت اقامتگاه زن شوهردار، اقامتگاه خود اوست.
2- در موردی که زن به موجب شرط ضمن عقد نکاح با شوهر توافق می کند که اختیار انتخاب مسکن را داشته باشد ، یا بعد از ازدواج با رضایت شوهر مسکن جداگانه ای اختیار می کند . مثلا محل سکونت شوهر در تهران است ؛ اما زن با رضایت شوهر در منزلی جداگانه در کرج سکونت می کند که در این صورت ، اقامتگاه زن شوهردار در کرج است نه در تهران . همچنین ، در صورتی که زن به حکم دادگاه مسکن جداگانه ای انتخاب کرده باشد ، اقامتگاه وی همانجاست.
3- در صورتی که زندگی با شوهر در منزل مشترک سبب خوف(ترس) ضرر بدنی ، مالی یا شرافتی برای زن باشد هم او می تواند به حکم دادگاه مسکن جداگانه ای انتخاب کند که در این صورت ، اقامتگاه وی اگر چه از شوهرش جداست ، اما چون جزء موارد مجاز عدم تمکین است ، مرتکب عدم تمکین از شوهر نشده است و از حق نفقه هم برخوردار خواهد بود.