قرار منع تعقیب و نحوه اعتراض به آن

قرار منع تعقیب
از جمله قرارهای که دادسرا پس از رسیدگی به پرونده صادر می کند، قرار منع تعقیب است که اگر دلیل کافی برای ادامه تحقیقات وجود نداشته باشد و یا به این نتیجه برسد که فرد تحت تعقیب مجرم نبوده و عمل متهم جرم نبوده است، قرار منع تعقیب پس از ختم تحقیقات صادر می گردد.  به سه دلیل قرار منع تعقیب صادر می‌شود:
1- فقدان ادله یا عدم کفایت دلیل(دلیل کافی که بیانگر ارتکاب جرم توسط متهم است وجود ندارد)
2- جرم نبودن عمل ارتکابی(جرم ندانستن رفتار متهم توسط قاضی)
3- عدم انتساب عمل ارتکابی به متهم(انجام نشدن عمل توسط متهم از نظر قاضی) 
لازم به ذکر است که طبق ماده 278 قانون ایین دادرسی کیفری هر گاه به علت جرم نبودن عمل ارتکابی یا عدم انتساب عمل ارتکابی به متهم(انجام نشدن عمل توسط متهم از نظر قاضی) یا به علت فقدان دلیل یا عدم کفایت دلیل قرار منع تعقیب صادر شود و قطعی گردد نمی توان بار دیگر متهم را به همان اتهام تعقیب کرد مگر زمانیکه علت صدور قرار منع تعقیب فقد ادله باشد که با ارائه دلیل جدید و با نظر دادستان فقط برای یکبار قرار منع تعقیب لغو شده و متهم دوباره تحت تعقیب قرار می‌گیرد.
نحوه اعتراض به قرار منع تعقیب
اعتراض به قرار منع تعقیب در دادگاه صالح به رسیدگی به جرم انجام می شود. طبق ماده 270 قانون ایین دادرسی کیفری از جمله قرارهای بازپرس که قابل اعتراض هستند، قرار منع تعقیب می باشد که مهلت اعتراض به قرار منع تعقیب صادر شده از دادسرا، برای اشخاص مقیم ایران ده روز و برای افراد خارج از کشور یک ماه از تاریخ ابلاغ است.
طبق ماده 274 قانون ایین دادرسی کیفری ، دادگاه در صورتی که اعتراض شاکی به قرار منع تعقیب و موقوفی تعقیب را موجه بداند، می تواند قرار جلب به دادرسی را صادر نماید و پرونده مجددا به دادسرا اعاده می شود تا اقدامات و تحقیقات لازم را تکمیل و انجام دهند و در غیر این صورت قرار را تایید می کند که نظر دادگاه قطعی و غیر قابل اعتراض است.